درختی کاشته ام که میوه اش شعر است .
به پایش ، عشق می ریزم.
با بوسه شکوفه می دهد .
برگ هایش با لمس نوازش ، تا ابد سبز اند .
به جای آب ، پایش واژه می ریزم .
زیر سایه اش ، چای می نوشم ، شعر میخوانم ، شعر می گویم .
من درختم را قدر عالم دوست می دارم.
#فاطمه_جلائی_زاده
http://t.me/sorna_paradise
درباره این سایت